4 گام لازم برای بهبود معیشت کارگران
با توجه به شرایط اقتصادی کشور و ابهام در خصوص وضعیت حقوق و دستمزد کارگران در سال 98، چهار اقدام موثر برای بهبود سطح کیفی معیشت کارگران توصیه می گردد: 1. افزایش نقدی حقوق، 2. اعطای بن کالاهای اساسی، 3. اعطای وام ودیعه مسکن و 4. بهبود خدمات مربوط به حوزه سلامت.
به گزارش راهبرد معاصر؛ افزایش دستمزد کارگران در سال 98 از جمله اولویت های مهمی است که باید متناسب با روند صعودی سطح قیمت ها مورد توجه مسوولین امر قرار بگیرد، چرا که بر اساس آخرین اخبار با افزایش 20 الی 30 درصدی دستمزد، بخش اندک و ناچیزی از فشار تورمی را می توان برای این قشر آسیب پذیر جبران نمود. قطعا افزایش حقوق و دستمزد یک موضوع اساسی برای هزینه کرد خانواده ها به شمار می رود که نیازمند افزایش قانونی و با توجه به میزان تورم است. از این رو می توان گفت اولین اولویت حمایت از معیشت کارگران و خانواده های کارگری در سال آینده افزایش دستمزد آن ها متناسب با شرایط اقتصادی و مولفه های اقتصادی چون شرایط بازار و در عین حال متناسب با شرایط خط فقر در کشور است. لازم به ذکر است که منظور ما از افزایش دستمزد لزوما به معنای پرداخت نقدی نیست و دولت و کارفرمایان می توانند با تعامل سازنده و تدابیر غیرنقدی از میزان فشار اقتصادی بر دوش کارگران بکاهند.
چالش افزایش دستمزد نقدی کارگران
هر چند براساس آمارهای اعلام شده از مراجع ذی صلاح نرخ تورم افزون بر 40 درصد برآورد شده است، اما باید ملاحاظات مربوط به بخش کارفرمایی را نیز در نظر گرفت، متاسفانه طی سال های اخیر رکود نسبی حاکم بر اقتصاد ایران قدرت نقدینگی صنایع مختلف را با مشکلاتی مواجه ساخته و امکان افزایش شدید دستمزدها به صورت نقدی را با تحدید اساسی رو به رو ساخته است. برآوردها گویای آن است که دستمزد بین دو و نیم تا سه میلیون تومان در شهرهای بزرگ و کلانشهری چون تهران زیر خط فقر محسوب می شود از این رو در صورت عدم افزایش سطح درآمد کارگران شاهد تحمیل آسیب های فراوانی بر کیان خانواده آن ها خواهیم بود؛ لذا فوری ترین پیشنهاد اتخاذ تدابیر لازم برای افزایش سطح کیفی زندگی کارگران است.
افزایش حداقل 30 درصدی حقوق کارگران
جای تاسف دارد که شورای عالی کار با آگاهی از موضوعات و مشکلات معیشتی و عدم تامین نیازهای اولیه کارگران جلسه تصمیم گیری افزایش حقوق کارگران در سال 98 را بدون نتیجه خاصی تمام کرده و ممکن است چانه زنی بر سر این موضوع به فروردین سال آینده منتهی شود که تصمیم به شدت اشتباهی است و لازم است تا قبل از پایان سال 98 تصمیم گیری در افزایش حقوق کارگران به پایان برسد و بر افزایش حداقل 30 درصدی نقدی حقوق کارگران اجماع نظر حاصل شود.
جایگزین های غیر نقدی برای افزایش سطح کیفی زندگی کارگران
هر چند تاکید ما بر افزایش سی درصدی حقوق کارگری است اما شدت تورم و گرانی ها اخیر حاکی از آن است که چنین افزایشی نیز نمی تواند در تامین مایحتاج کارگران مثمر ثمر باشد، لذا کارگران نیازمند حمایت های همه جانبه دولت هستند. حمایت هایی که وظیفه دولت است و شورای عالی کار باید با جدیت به دنبال استیفای حقوق کارگران در همه حالات اعم از نقدی و غیر نقدی باشد.
انتظار می رود غیر از افزایش نقدی حقوق، دولت کالاهای اساسی مورد نیاز خانواده را در سال آینده به صورت ماهیانه در اختیار کارگران قرار دهد، شاید روشی شبیه اعطای بن کالاهای اساسی که سابقا انجام می گرفت، اما متاسفانه متولیان امر در تداوم آن موفق نبودند.
موضوع ضروری دیگری که در راستای افزایش آرامش زندگی کارگران باید اندیشیده شود وام مسکن است. در شرایطی که بخش زیادی از دستمزد یا همه حقوق کارگران به ویژه در شهرهای بزرگ صرف اجاره مسکن می شود، اعطای وام ودیعه مسکن بنا به قیمت شهرهای محل زندگی کارگران بسیار ضروری است و دولت برای این مساله باید ردیف بودجه ای تعریف کند.
نکته قابل اهمیت بعدی مربوط به حوزه بهداشت و سلامت این قشر و خانواده های آن هاست. با توجه به افزایش هزینه های بهداشت و سلامت طی سال های اخیر، شاهد آن هستیم که جامعه کارگری بخش قابل توجهی از درآمدهای خود را صرف این حوزه می نماید، اگر دولت بتواند با تدبیر و برنامه درست این بخش از هزینه ها را مدیریت کند، می توانیم انتظار روزهای بهتر برای قشر زحمت کش جامعه را داشته باشیم.
قطعا اقدامات عنوان شده از افزایش حقوق تا اعطای بن کالا و اعطای وام به جامعه کارگری اقداماتی بسیار اورژانسی است که در صورت عدم توجه جدی دولت به آن امکان افزایش اعتراضات و واکنش های اجتماعی در جامعه پیش بینی می شود. براساس آمارها متاسفانه درماه های اخیر میزان آسیب های اجتماعی از قبیل سرقت، بزهکاری و ناهنجاریهای اجتماعی افزایش یافته است. عدم اهتمام به تامین مایحتاج حداقلی مردم، به ویژه کارگران منجر به اعتراضات اجتماعی در کشور می شود که تبعات سویی بر جامعه به جای می گذارد.
با توجه به اینکه نزدیک به نیمی از جمعیت کشور را خانواده های کارگری تشکیل می دهند اقدامات حمایتی دولت هر چه قدر عاجل و فوری تر باشد قطعا مانع از شکل گیری اعتراضات خواهد شد. قطعا اولین دغدغه دولت باید حمایت از معیشت اقشار آسیب پذیری چون جامعه کارگری کشور باشد.
مسکن های موقتی/ فقدان تدبیر
با اینکه دولت در دو ماه گذشته تلاش کرد تا با اعطای وجه نقدی به حساب سرپرستان خانوار بخشی از هزینه های آنها را تامین کند اما این روش به خودی خود مطلوب نبود، بلکه بسیار ضعیف و ناقص بود و به هیچ وجه کمک شایان توجهی به خانواده های کارگری نکرد. هر چند که جای انتقاد دارد که بخش زیادی از خانواده های کارگری نیز تحت پوشش حمایت نقدی دولت قرار نگرفتند.
دولت باید در تامین کالای اساسی مردم، آن ها را به صورت کالایی و مستقیم یاری کند به این معنا که با تهیه کالاهای اساسی مورد نیاز مردم از روغن، برنج، گوشت، شکر و... از داخل یا خارج از کشور با کیفیت مطلوب بخشی از نیاز مردم را به مواد غذایی و پروتئینی تامین کند. بیشتر از 17 قلم کالا به عنوان کالاهای ضروری و غذایی مردم عنوان شده است که نیاز فوری اقشار آسیب پذیر و جامعه کارگری است. لذا دولت به جای پرداخت نقدی و شارژ کارت ها (کارت های نقدی سرپرستان خانوار) بهتر است کالای مورد نیاز مردم را به صورت غیر نقدی در اختیار آن ها قرار دهد. قطعا این اقدام بسیار جدی و اورژانسی است چرا که دسترسی مردم و خانواده های کارگران به اقلام غذایی مورد نیاز بسیار سخت شده و هزینه های مصرف کننده نهایی بسیار گران تمام می شود.
گاها کالاها با مشکلات بهداشتی و غیر استاندارد در اختیار مردم قرار می گیرد که اخبار آن از طریق رسانه ها منجر به نگرانی و تشویش اذهان عمومی در تامین سلامت خود و خانواده هایشان می شود. از این رو وظیفه دولت در تامین نیاز اقلام ضروری کارگران بسیار ضروری است و تاکید می شود دولت در کنار افزایش حقوق کارگران، کالاهای اساسی را به صورت ماهیانه با توجه به تعداد اعضای خانوار کارگری و نیازهای آنها تامین و توزیع کند. قطعا موضوع توزیع مطلوب نیز بسیار حائز اهمیت است چرا که توزیع نادرست و عدم تامین بخشی از کارگران در جای جای کشور به اعتراضات دامن زده و سلامت جسمی و روحی کارگران را تحت تاثیر قرار می دهد.
انتشار یافته: ۳
در انتظار بررسی: ۰
غیر قابل انتشار: ۰
که صاحبش صبحها از وی کار می کشد و هر شب نزدیکی و مقاربت
همه آمدن پیش صاحب شتر و پرسیدن داستان را
صاحب شتر گفت همین هست نمی خواهد برود جای دگر
با شتر صحبت کردند و گفتند که کار و بار پیدا نمی شود و تو از گرسنگی می میری و گرگان می درند تو را شب امنیت نیست بی او
تا که هر دو را راضی کردند به اقتصاد مقاربتی آنگونه که فقط ماهی یک بار مقاربت با شتر انجام شود تا هم چرخ شتر بپرخد و هم صاحب شتر
تا اینکه بعد چند ماه کدخدا دید شتر را که میرفت با دفتری زیر بغل
خوشحال از وی پرسید شتر کار و بار ردیف است و می بینم که مشاور و حسابدار صاحبت شدی
شتر آهی کشید و گفت:
صاحبم هر روز و هر وقت دلش خواست با من می کند نزدیکی و مقاربت و هر وقت می پرسم این برای کدامین ماه هست؟ می گوید برای ماه فلان حساب کن!
حال برای اینکه حساب و کتاب ماه ها و روزها از دستم نرود در این دفتر می نویسم
کدخدا گفت خدارو شکر به خواسته ات رسیدی و حق و حسابت را هم ثبت می کنی!
حال هم چرخ تو می چرخد و هم چرخ صاحبت و هم خدا ازت راضی است.